In onze contreien is het rond deze tijd van het jaar moeilijk om een kerstmarkt te ontwijken.
Elke stad en bijna elk dorp heeft er wel een versie van.
Bij de ene blijft het beperkt tot een weekend bij andere beginnen ze er al eind november aan en gaan ze gezwind door tot in het nieuwe jaar.
En bij die kerstmarkten horen telkens talloze standjes met glühwein.
Meestal aangeprezen met ‘fait maison bordjes ‘ die voor de dampende ketels staan.
Maar bijna even vaak gaat het echter over prefab versies met niet lekkere wijnen als basis die op de koop toe artificieel gekruid zijn.
Of kant en klare mengsels die enkel moeten opgewarmd worden.
En dan vraag je jou een paar uur later af waarom je jou zo dempig voelt.
Maar dan ga je naar Basel, Zwitserland en plots is de glühwein vervangen door hypokras en heeft elk café, bar of kerstmarktstandje oprecht zijn eigenste recept.
Wat mag hypokras dan wel zijn?
Niks minder dan de oerversie van glühwein.
En de oerversie van sangria!
In de veertiende eeuw, jawel zo lang geleden, was er een Franse kok die Guillaume Tirel heette en kookte voor een hele resem Franse adel en koningen .
Hij was zowaar de eerste celebrity chef en had zelfs een nom de plume: Taillevent.
Taillevent zou Le Viandier geschreven hebben, één van de belangrijkste naslagwerken over de Middeleeuwse kookkunst.
In Le Viandier staat er al een recept voor Hypokras.
Hypokras is de Zwitsers Duitse spelling.
Hippocras, hyppocras, hipocras, hypocras…. allemaal goed qua spelling.
In de veertiende eeuw waren de wijnen uit de Bourgogne streek nog redelijk obscuur.
Taillevant was een fan van het eerste uur, en op zijn eentje ervoor verantwoordelijk dat deze wijnen geserveerd werden bij de officiële banketten van koning Filips VI van Frankrijk en Karel V en Karel VI van Frankrijk.
Dit recept is een interpretatie van het origineel en je kan het in de zomer evengoed over grote ijsblokjes serveren.
De paradijskorrels in het recept zijn afkomstig van West Afrika en werden courant gebruikt in de Middeleeuwen in plaats van peper.
Paradijskorrels zijn pikant, behoren tot de gemberfamilie en hebben een lichte citrussmaak.
Vind je er geen dan kan je een mengeling van zwarte peper en kardamom gebruiken ter vervanging.
In België heeft het merk Comptoir des Epices paradijskorrels in hun aanbod.
In de Middeleeuwen waren gezoete en gekruide rode wijnen zeer populair bij de allerrijksten.
In de winter werden ze warm gedronken en in de zomer gekoeld.
Ze werden zowel als aperitief of als digestief gedronken.
Hypokras kreeg eveneens een veelheid geneeskrachtige eigenschappen toegedicht.
Taillevent dronk vaak hypokras en is tachtig jaar oud geworden. Een stevige prestatie in de Middeleeuwen dus misschien een juiste reputatie?
In de negentiende eeuw verdween de hypokras traditie in zowat heel Europa maar in Basel en omstreken bleef het populair.
Zozeer zelfs dat er sinds 1996 op nieuwjaarsdag uit de Dreizack bron in het centrum geen water maar hypokras stroomt en de bevolking daar om 11u ’s ochtends bij elkaar komt om het nieuwe jaar te verwelkomen.
Met een glas hypokras in de hand.
En dan blij en licht beschonken naar huis.
Te voet!
Hyppokras
750 ml rode wijn (pinot noir uit de Bourgogne)
100 ml vloeibare honing, lichtjes verwarmd
50 ml rozenwater
25 g verse gember, geschild en in reepjes gesneden
4 kaneelstokjes
2 steranijs
1 volle theelepel paradijskorrels
1 stevige mespunt vers gemalen nootmuskaat
6 stuks kruidnagel
1 groot blad verse salie
Roer alle ingrediënten goed door elkaar, dek af en laat 8 uur rusten op een koele plaats.
Giet de hyppokras door een fijne kaasdoek in een pan en verwarm tot net onder het kookpunt.
Serveer onmiddellijk of giet in een voorverwarmde thermos.
Subscribe
