Een Vleugje Geveld

Sinds jaren ben ik de gastvrouw van een paar auto-immuunziektes.

De een al ernstiger dan de andere.

De een al wat couranter dan de andere.

Het feit is echter, dat van zodra je er één te pakken hebt, er blijkbaar ergens in het auto-immuunziekte-universum een heel groot neonbord wordt uitgehangen, waarop jouw lijf wordt aangeprezen als een idyllische plek waar nog massa’s  plaats is voor veel meer soortgenoten.

De afgelopen vijftien à twintig jaar was er met regelmaat een of meerdere auto-immuunziektes die zo hard te keer gingen dat verder werken zo goed als onmogelijk was.

Een hel voor iemand die dolgraag haar werk deed en een workaholic was.

Mijn meest recente aanwinst behoort tot de categorie ‘rare diseases’. Er zijn blijkbaar maar een paar tientallen gevallen wereldwijd. En deze – meer dan de andere – zorgt ook voor een gebrek aan focus en tijdsbesef – de afgelopen maanden zijn voor mij bijna onopgemerkt voorbij gegaan.

Uren werden dagen, weken en maanden zonder weinig tijdsbesef.

Laat staan dat er voldoende energie was, en is, om een blogpost te schrijven.

En dan kan een mens maar blij zijn met artsen die verder willen kijken en zoeken dan de vertrouwde perimeters.

Ook al is het resultaat van de zoektocht niet iets waar je opgelucht en vrolijk kan op reageren.

Hoewel de klassieke ‘thick gray mental fog’ eigenschap van auto-immuunziektes dubbel en dik aanwezig is, het is heus niet allemaal gloom and doom.

Mijn spirit en goedgezindheid zijn alive and kicking en dat telt toch ook, denk ik.

En er zijn nog wel  een paar dingen waar ik blij om ben.

Zoals het feit dat twee van mijn auto-immuunziektes, wegens door een Japanner ontdekt, een Japanse naam hebben.

Ik heb ook nog een Brit.

Met een paar, ik zeg maar, Russen, was ik lang niet zo blij geweest.

En de tuin die achteraan volstaat met een dikke bos netels wegens geen energie om onkruid te wieden?

Die zit nu overgeladen boordevol dagpauwoogrupsen.

Voldoende om een heuse vlindertuin te hebben binnenkort.

Je ziet, het geluk zit hem in de kleine dingen.